جهان به رکورد تورمی دهه ۱۹۷۰ باز می‌‌گردد؟

رکود تورمی از آنجا که ترکیبی از دو بیماری – تورم بالا و رشد ضعیف – است که به طور معمول با یکدیگر همراه نیستند، یک مشکل حاد به شمار می‌رود. رشد اقتصادی از ابتدای سال تا کنون در بیشتر نقاط جهان قوی بوده و نرخ بیکاری اگرچه هنوز بالاتر از سطح پیش از بیماری همه‌گیر قرار دارد، به طور کلی کاهش یافته است. اما به نظر می‌رسد روند بهبودی در حال کندشدن است که این ترس از رکود را تشدید می‌کند. کووید-۱۹ منجر به تعطیلی کارخانه‌ها در بخش‌هایی از جنوب شرقی آسیا شده و تولیدات صنعتی را تحت تاثیر قرار داده است.
چشم‌انداز مصرف‌کننده در آمریکا در حال بدترشدن است. در همین حال، پس از یک دهه کندی، فشارهای قیمتی در حال تشدید است (نمودار ۱). تورم در بیشتر نقاط جهان به بالای سطوح هدف‌ بانک‌های مرکزی رسیده و در بریتانیا و منطقه یورو از ۳درصد و در آمریکا از ۵درصد فراتر رفته است.
این تصویر اقتصادی از وضعیت دهه ۱۹۷۰ بدتر نیست (نمودار ۲). اما چیزی که کارشناسان رکود تورمی را نگران می‌کند این است که نمودارها دقت کمتری نسبت به این واقعیت دارند که حتی با کند شدن رشد اقتصادی، تورم بالا خواهد ماند و این موضوع به طور ترسناکی مشابه عوامل پشت رکود تورمی دهه ۱۹۷۰ است.
یکی از شباهت‌ها این است که اقتصاد جهانی بار دیگر از شوک‌های قیمت مواد غذایی و بحران انرژی رنج می‌برد. قیمت جهانی مواد غذایی در طول سال گذشته، حدود یک سوم افزایش یافته است. قیمت گاز و زغال‌سنگ در آسیا و اروپا نزدیک به بالاترین سطح خود قرار دارد. ذخایر هر دو سوخت در اقتصادهای بزرگ مانند چین و هند به طور نگران‌کننده‌ای پایین است. قطعی برق که درحال‌حاضر در چین یک بحران به شمار می‌رود، ممکن است گسترش یابد. افزایش هزینه‌های انرژی، فشار بیشتری را به تورم وارد می‌کند و باعث تاریک‌تر شدن چشم‌انداز اقتصادی در سراسر جهان می‌شود.
هزینه‌های دیگر هم در حال افزایش است. نرخ حمل‌ونقل به دلیل تغییر هزینه مصرف‌کننده به سمت کالاها و انباشت اجناس در بنادر به دلیل کووید-۱۹، افزایش یافته است. از آنجا که شرکت‌هایی که با افزایش تقاضا مواجه شده‌اند برای جذب نیروی کافی تلاش می‌کنند، کارگران در امسال از قدرت چانه‌زنی بیشتر برخوردارند. به عنوان مثال، اتحادیه‌ها در آلمان خواستار پرداخت حقوق بیشتر هستند و برخی کارگران نیز اعتصاب می‌کنند.
در فضای سیاستی فعلی، کارشناسان رکود تورمی شباهت دیگری را با گذشته پیدا می‌کنند. آنها نگران این موضوع هستند که تفکر اقتصاد کلان پسرفت کرده و فرصتی برای تورم پایدار ایجاد کرده است. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ دولت‌ها و بانک‌های مرکزی از آنجا که نرخ بیکاری پایین را به قیمت‌های ثابت ترجیح دادند، با افزایش تورم مواجه شدند. اما تجربه آزاردهنده رکود تورمی به تغییر تفکر کمک کرد و نسلی از بانکداران مرکزی مصمم به تحت کنترل درآوردن تورم را ایجاد کرد. بعد از بحران مالی جهانی و دوره کمبود تقاضا، این تمرکز جای خود را به نگرانی بیشتر در خصوص بیکاری داد. نرخ‌های بهره پایین، نظم مالی را تضعیف و میزان زیادی از بسته‌های محرک را در طول سال ۲۰۲۰ فعال کرد. درحال‌حاضر مانند دهه ۱۹۷۰، افرادی که نگران هستند هشدار می‌دهند که ممکن است دولت‌ها و بانک‌های مرکزی برای حل مشکلات مربوط به سمت عرضه از طریق افزایش رونق اقتصادی وسوسه شوند که تورم بالا و رشد مایوس‌کننده در پی دارد.
با این حال، جدا از این تشابهات، دهه ۱۹۷۰ راهنمای اندکی برای افرادی که به دنبال درک مشکلات فعلی هستند، ارائه می‌دهد. به منظور بررسی این موضوع، مناطقی را در نظر بگیرید که در آنها از نظر تاریخی مقایسه وجود ندارد. شوک‌های انرژی و قیمت مواد غذایی معمولا اقتصاددانان را به این دلیل که ممکن است چانه‌زنی‌های دستمزد و انتظارات تورمی بخشی جدایی‌ناپذیر از آنها شوند و افزایش مارپیچی قیمت‎‌ها را به دنبال داشته باشد، دچار نگرانی کرده است. با این حال، نهادهایی که می‌توانند دوران جدید نیروی کار قدرتمند را ایجاد کنند، در بیشتر موارد ضعیف هستند. در سال ۱۹۷۰، حدود ۳۸درصد از کارگران در سراسر کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی - مجموعه کشورهایی که اکثرا ثروتمند هستند- تحت پوشش قرارداد دستمزد اتحادیه قرار گرفتند. این رقم تا سال ۲۰۱۹ به ۱۶درصد کاهش یافت که کمترین میزان ثبت شده آن است.

#شرکتمدیریتصادرات #مشاورهمدیریتصادرات #مدیریتصادرات #EMC #Export_management_company #Export_management_consultant #Export_management #صادرات #واردات #تجارت #تجارتخارجی #تجارتبینالملل #بیزینس #وارداتوصادرات #import #export #import_and_export #trade #business #commerce #commercial #international #international_trade #بازرگانی #بازرگانیخارجی #بازرگانیبینالملل #گمرک #ترخیص #حملونقل #صرافی #انتقالارز