شاید برایتان جالب باشد که بدانید یکی از منابع عمده‌ی درآمدی پس از نفت در کشور نروژ، صنعت آبزی‌پروری است. کشوری که دارای منابع مرغوب و عظیم نفتی است، می‌تواند از نفت خود استفاده کند و با فروش ثروت، چرخ‌های زندگی مردم و اقتصادش را به حرکت درآورد؛ اما نروژ چنین کاری نکرده و این دقیقا رویکردی درست برای یک اقتصاد است.
با توجه به نا اطمینانی حاکم برعرضه نفت در دنیا و مسائل محیط‌زیستی، نروژ سر بزنگاه متوجه این نکته شد که شاید نفت برای توسعه لازم باشد، اما برای حرکتی مداوم و امن کافی نیست.
تفاوت اقتصاد نروژ با سایر کشورهای نفتی همین است که به‌جای تمرکز بر منابع عظیم نفتی، به دیگر نقاط قوت خود توجه کرده و آن را پرورش داده است. صادرات ماهی سالمون و انواع ماهی‌ها و غذاهای دریایی، یکی از منابع عمده درآمدی نروژ است. در سال‌های اخیر با توجه به نگرانی‌های پیش‌آمده درباره گرم شدن کره زمین و مشکلات زیست‌محیطی، بسیاری از کشورها سیاست‌های خود را در راستای استفاده کمتر از سوخت‌های فسیلی تنظیم کرده‌اند. کشور نروژ نیز در همین راستا تمام تلاش خود را برای کاهش جایگاه نفت در اقتصادش و جایگزین کردن آن با صنعت آبزی‌پروری انجام داده است.
به‌جز صنعت آبزی‌پروری، نروژ در صنعت کشتی‌سازی و بیمه نیز از کشورهای بزرگ جهان به‌حساب می‌آید و در عرصه جهانی حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. نروژ در صادرات نفت و گاز از مخازن فراساحلی و فلات قاره، پرورش و صید آبزیان دریایی و صنعت کشتی‌سازی و کشتی‌رانی دارای مزیت است؛ اما در کنار اینها گوشت گاو، شیر و سایر فرآورده‌های دامی را نیز صادر می‌کند.
